Spoor
De tijd verandert in tien jaar later. De stad wordt niet meer alleen door de visserij gedragen. Een andere koers wordt ingeslagen met de aanleg van een treinspoor, wat het industriële vestigingsklimaat laat bloeien, Vlaardingen floreert!
Touwslagerijen en De Romi, de rederijen en Margarine Unie, Tabaksmolen De Vrijheid, ook wel de gevierde snuiffabriek, Hollandia suiker en andere zaken ‘voor den menschen om zich aan te verschnoepen’. En natuurlijk volgens het inmiddels laatste nieuws: Levers Sunlight zeep om zich nadien mee te wassen.
Overigens: toen een van de gebroeders Lever, William Hesketh het leven had gelaten, toonden wel 30.000 mensen medeleven tijdens de uitvaart! Een weliswaar uit de kluiten gewassen afscheid, toch een groots nalatenschap dat tot diep in het geheugen ‘begrafenis’. Beeldvorming: dertigduizend supporters is meer dan dat sommige clubs uit de eredivisie (over) hebben, maar dat is voor andere tijden sport.
Tussentijd
We dribbelen voort naar de tussentijd. Veranderend Vlaardingen past zich aan door de eeuwen heen. De Pelmolen ving eens de wind voor werk op land. En in 1997 is het een omgebouwde fabriek tot woongebouw.
Als voorloper laat het zien hoe een stuk havenindustrie verandert in een mix van wonen, werken en plezier. Waar de pakhuizen voor zout en lege tonnen hopen dat er weer wat gaat rollen. De zadeldaken wachten tot er weer iemand op zit en pakhuis Wouter Sterk echoot nog van de eeuwige erfpacht.
Dan de Pakhuizen van Toor die ondanks “wat er ook gebeurt altijd blijven lachen”. Dansend op de Vulcaan die als doorgevende bierpionier voort blijft bestaan. Ook dankzij de Kroepoekfabriek houdt de rokerij nog stand. Waar de andere(n) uitgaan, blijven de lampjes hier aanstaan.
Nou ging het licht nooit echt helemaal uit met diezelfde Vulcaanbrouwerij en Kroepoekfabriek. Ook dankzij de eethuizen, garages en bruidspartijen met als kaarsen op de taart Het Stadsstrand en De Oase. Samen met District NU en U(!), de brandweer en Fairlandstudio’s doet de toekomende tijd reeds haar intrede. Alles omwille van ‘een duurzame, groene en inclusieve stadstransformatie!’
Toekomst
En dat brengt ons bij de toekomst. Vlaardingen verrijst verder! Straks 3000 nieuwe woningen, waarvan 1400 nu. Enerzijds in De Maaswijk met District U en New Haven. Aan de andere zijde is het de Koningin Wilhelminahaven met het Eiland van Speyk en achter het spoor het Museumkwartier waar vol belofte wordt gebouwd.
Met en voor bewoners, makers, werkers en leerders. Lokaal, regionaal en van ver daarbuiten, wordt een mix gemaakt aan woningen en voorzieningen. Zo kunnen we dansen en sporten, horeca genieten, (dat) repeteren, optreden en op unieke wijze leren. Zo zullen we zorgen voor en wonen met ouderen en jongeren. Gevestigd of vers. Met andere woorden: leven en blijven.
Vindingrijk
Terwijl het zich ontwikkelt als een stad met moderne voorzieningen en culturele afwisseling. Vindingrijk strevend stevenen we af op industrieel mét leefgemeenschap. Werk in harmonie met wonen in historisch erfgoed met moderne architectuur hand in hand. Er hangt een mooie lucht in de toekomst die in de Rivierzone landt. Met de verhalen in onze tassies, oftewel ‘Bags to the future’.
Snoeihard
Sinds de Slag bij Vlaardingen laat ze zien hoe de stad een eigen bestaansrecht voor ogen zag en dat kreeg. Daar het eerst van Utrecht was, maar door slim te spelen onafhankelijk werd. Groots en gevestigd. De eeuwenoude stadsrechten en de strijd tegen water tonen veerkracht en ondernemingsgeest. Dat doet Vlaardingen ook nu en hier. Snoeihard werken en bouwen aan de stad die stevig in haar vesten staat.
Met de verhalen en daadkracht van weleer, de visie en energie van nu, maken we de leefbare en tijdsbestendige stad voor straks. Vlaardingen, waar je met een gerust hart kunt stranden. De kapitein in jezelf kunt laten wonen. Al dan niet in het gekozen ruime sop.
Volgende generatie
Vandaag vinden we weinig terug van de haring (in 1964 werd er voor het laatst uitgevaren met negen haringloggers). Terwijl iedereen hier misschien wel haring leerde happen dankzij een opa. Een geschiedenis die je de ene dag graag in leven houdt, de andere dag laat je dingen achter en kijk je naar voren: wat moeten wij dan aan onze volgende generatie leren? Neem het verhaal van de man die 40 jaar bij Unilever werkte, wiens zoon zich nu hard maakt voor een bruisende toekomst voor duizenden mensen in en op datzelfde voormalige Unileverterrein. Laat hem fier zijn.
Dus Vlaardingen, koestert, kent en creëert uw verhalen.
Als er geen vis meer is voor inkomen, wonen en plezier
laat de trots dan zitten in het samen maken van
de levendige zone tussen binnenstad en rivier.