Direct naar de inhoud

Perspectief

De ambities van burgemeester Jan Heusden: in Vlaardingen kon alles

Jan Heusdens kwam, zag en overwon. Hij trad in 1947 aan als burgervader van Vlaardingen en vertrok ruim 28 jaar later, in 1975. In de tussenliggende periode was Vlaardingen veranderd van slaperig vissersstadje naar stinkende thuishaven van de zware industrie. Wat hetzelfde bleef: het uiterlijk van de burgemeester. Hij verscheen steevast in jacquet en met ambtsketen bij de raadsvergaderingen.

Heusden aan tafel met koningin Juliana
Heusden aan tafel met koningin Juliana

Heusdens was een bestuurder van de oude stempel. Hoekig, altijd correct, onbenaderbaar voor lagere ambtenaren, en ook hogere ambtenaren werden niet geacht een grote mond te hebben. En toch waren zijn ideeën allesbehalve oudbakken. Vlaardingen moest een moderne autostad worden met 140.000 inwoners, grote bedrijvigheid, nieuwe woonwijken, winkelcentra, een theater, recreatie- en sportterreinen en een zwembad. Het resultaat kun je overal in Vlaardingen zien.

Beneluxtunnel

Onder leiding van Heusdens werden de Westwijk en de eerste bejaardenflat van Nederland gebouwd, gingen in de binnenstad 1700 oude huizen tegen de vlakte en verrezen er 1600 nieuwe, en werd het Liesveldviaduct aangelegd. Ook de Beneluxtunnel, het Deltahotel en de Stadsgehoorzaal hebben we aan de inspanningen van Heusdens te danken. De burgemeester was ambitieus, werkte keihard en wist zijn contacten bij bedrijven en in Den Haag maximaal in het belang van Vlaardingen uit te buiten.

Heusden groet de koningin tijdens de opening van de Beneluxtunnel
Heusden groet de koningin tijdens de opening van de Beneluxtunnel

Slome boel

Toen hij voor het eerst het stadhuis binnenstapte, vond Heusdens het er maar een slome boel. Vlaardingen had 19.135 woningen, 42.987 inwoners en plannen voor 20 nieuwe huizen. Bestuurders en ambtenaren vonden het heel wat, maar Heusdens dacht op een andere schaal: om te beginnen 7000 nieuwe woningen.

Koopman

Zo'n grootse toekomstvisie was niet gek. Na de oorlog waren er in de regio duizenden woningzoekenden. Wonen, werkgelegenheid en recreatie waren daarom zijn belangrijkste onderwerpen. Heusdens wist als een koopman te onderhandelen met grote bedrijven als Shell en het Amerikaanse Caltex. Wilden zij woningen voor hun werknemers? Dat kon, vooral als ze bereid waren om te investeren in een mooi nieuw zwembad, of een stadsgehoorzaal. En dat deden ze.

We wonen nu eenmaal niet in Wassenaar

Unilever

Vlaardingen werd een stad van records en een stad waar alles kon. Heusdens wilde van vissersplaats Vlaardingen een industrie- en havenstad maken en reisde naar de VS om bedrijven over te halen zich in Vlaardingen te vestigen, wat vaak nog lukte ook. Machinebouwer De Cincinatti Milling Machine co. uit Ohio kwam naar Vlaardingen en andere Amerikaanse bedrijven volgden. Door het gunstige ondernemersklimaat besloot Unilever een groot researchlaboratorium in Vlaardingen te bouwen, met als gevolg dat vele honderden hoogopgeleiden in Vlaardingen kwamen wonen. Door de industrialisatie was de stank in de stad regelmatig niet te harden. Maar ja, zei Heusdens in 1969, "We wonen nu eenmaal niet in Wassenaar."

Heusden aan zijn bureau ten tijde van de voltooiing van het nieuwe stadhuis in 1963
Heusden aan zijn bureau ten tijde van de voltooiing van het nieuwe stadhuis in 1963

Meer informatie?

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte van inspirerende verhalen, actuele ontwikkelingen in de Rivierzone en praktische informatie.

Inschrijven nieuwsbrief